Daarom!

Plots trekt iedereen de groene kaart

Bart Staes, Europees parlementslid voor Groen!, stelt dat misbruik wordt gemaakt van het groene gedachtegoed om de financiële crisis te bezweren en noodlijdende industrieën te redden.Het wordt ontroerend: iedereen is tegenwoordig voor het milieu. En iedereen is plots voor meer toezicht op financiële markten. Dat werd afgelopen week scherp duidelijk na de verklaringen van Commissievoorzitter Manuel Barroso en commissaris voor Industrie Günter Verheugen.

Wat was er aan de hand? In de aanloop naar de bijzondere Europese top op 7 november en de internationale top van de G20 in Washington op 14 november, georganiseerd om het hoofd te bieden aan de financiële crisis, kondigde de Europese Commissie enkele maatregelen en plannen aan. En wonder o wonder, plots trekt iedereen de groene kaart.

Een beetje achterdocht is wel terecht. Want zoals ook blijkt uit het toenemende aantal aanklachten tegen greenwashing (het zich via reclame aanmeten van een onterecht en ongefundeerd groen imago) door bedrijven bij bijvoorbeeld de JEP dreigt nu ook de politiek aan greenwashing te doen. Politici die we er eerder nooit op konden betrappen dat ze ook maar iets om een gedurfd milieubeleid gaven, belijden nu plots het groene gedachtegoed. Commissaris voor Industrie Verheugen is daar een goed voorbeeld van, en met hem de hele Europese Commissie.

Verheugen sprak met de 'Cars 21 high level group' (met onder meer Citroën-Peugeot en Daimler) en eiste dat de Europese Investeringsbank (EIB) snel 40 miljard euro aan 'zachte leningen' uittrekt voor de in economische nood verkerende auto-industrie. Dat alles onder het motto van 'het promoten van ecologische innovatie'. Applaus van op de groene parlementsbanken? Vergeet het! Dit is een meesterlijk voorbeeld van politieke misleiding en politiek groenwassen. De EIB zélf ligt terecht al vele jaren onder vuur van de milieulobby wegens het op miljardenschaal financieren van ecologisch catastrofale projecten. Bovendien kwam de vraag van 40 miljard euro rechtstreeks van de Europese automobielfederatie Acea zelf, nadat hun Amerikaanse concurrenten een lening van 25 miljard dollar gekregen hadden. Verheugen neemt, zoals wel vaker, die eis zonder blikken of blozen over.

Niet-bewezen diensten
Verheugen is dezelfde politicus die zich, gesteund door leden van het Europees Parlement (EP), hevig verzet tegen het stellen van strengere wettelijke eisen voor de CO2-uitstoot van auto's. Een strijd die we onlangs nog voerden in het EP, en zullen blijven voeren. Terwijl we in het EP met veel moeite en strijd tegen Verheugen & co (zoals de Duitse autolobby) geregeld kregen dat autofabrikanten vanaf 2012 een boete zullen betalen als ze de toegestane maximumuitstoot CO2 overschrijden, ontvangen die fabrikanten een riante vergoeding voor niet-bewezen diensten.

Het is absurd dat een industrie 40 miljard euro krijgt onder het motto van klimaatvriendelijkheid, zonder enige wettelijke garantie dat die groene auto's nu ook echt van de band zullen rollen. We zijn wel groen maar niet gek. Onder het mom van een 'New Green Deal' voert Verheugen gewoon ouderwetse industriële ondersteuningspolitiek.

Cheque van belastingbetaler
De Zweedse vicepremier Maud Olofsson, bevoegd voor Energie, formuleerde heel scherp wat de eis van 40 miljard euro de facto aantoont: autofabrikanten zijn het afgelopen decennium volledig vergeten om energie-efficiënte voertuigen te ontwikkelen en te produceren. Dat ondanks klimaatcrisis en dure olie en ondanks het feit dat hier jaren geleden al wel, op basis van vrijwilligheid, politieke afspraken over waren gemaakt. De automobielsector heeft zich weinig aan die afspraken gelegen laten liggen en wil nu een gigantisch bedrag om er alsnog aan te voldoen.

Terwijl kleine, innovatieve bedrijven die bezig zijn met echte groene technologie jarenlang in de kou blijven staan, krijgen de grootste milieuvervuilers van Europa nog eens even een groene cheque van de belastingbetaler. Daarom zullen de groenen blijven hameren op een waarachtige New Green Deal: eerst de politieke visie op een duurzamere economie en dan de strategie en financiering, niet omgekeerd.

Want aangevuurd door de financiële en klimaatcrisis is iedereen nu plots voor ecologische innovatie. Zoals de groenen al jarenlang aantonen, is de meest logische ontwikkeling in de eerste plaats die van duurzame (energie)technologie en energiezuinig en CO2-arm transport. Eenvoudigweg omdat we alleen zo ecologisch zullen overleven, maar ook economisch: je creëert nieuwe en duurzame kennis en jobs.

Het is de fameuze door de groenen bedachte politiek van een New Green Deal, die nu door Jan en alleman politiek gerecupereerd wordt. Als het gaat om het werkelijk in praktijk brengen van een groene revolutie, wie vertrouwt u dan meer? Zij die deze doordachte visie al vele jaren tegen alle maatschappelijke verdrukking en politiek populisme in verkondigen, of zij die nu plots de groene kaart trekken omdat het water iedereen tot de lippen komt? Net als in de VS hebben we in Europa consequente politici met een visie nodig en geen groene slippendragers van de gevestigde orde. En precies om daarop te wijzen zijn groene politici juist nu keihard nodig in de nationale politiek, maar zeker ook in de Europese politieke arena.